#تولیدی_به_قلم_خودم

سالها در پی هم در گذرند و ثانیه ها در تکاپوی رهایی اند ،  ای نازنین برادرم مدتی است  که حساب زمان از دستم رفته است  و نمی داند چه مدت زمانی را بدون تو ،  در این عالم فانی نفس می کشم .

هرگز در باورم نبود روزی برسد که من باشم و تو در کنارم نباشی ، روز های اول فراقمان را به یاد دارم که به من دلداری می دادند و می گفتند  بعد از مرگ غبار فراموشی یاد تو را با خود خواهد برد اما نمی دانستند که مهر تو در دلم حک شده و هیچ غباری یادت را در قلبم نمی پوشاند .

گذر زمان هرچند که دستان نوازشگرت را از من ربود اما لحظه ای نتوانست از عشق من به مهر برادرانه ات بکاهد .

چه روزهایی که از تنهایی عالم خاک دلگیر شدم و با یاد تکیه گاه شانه هایت به دیوار های سنگی زمین تکیه زدم و بغض های نشکسته ام را فدای غم نبودنت کردم .

عزیز دل خواهر امروز که سالروز آسمانی شدنت است با یادت قلم به دست گرفته ام که از دلتنگی های زمینی ام برایت بگویم این روزها نبودنت را در کنارم احساس می کنم ،چه می شود که  لحظه ای به خوابم بیایی ، بار دیگر روی ماهت را ببینم و آغوش غربت زده ام را مهمان گرمای وجودت کنی .

به قلم :شهاب الدینی 

گم گشته ام تو بودی و کردم چو دیده باز 

دیدم به آسمان و زمین و به بام و در تابنده نور توست هر جا ظهور توست 

دیدم به هیچ نقطه تهی نیست جای تو 

خوش می درخشد از همه سو جلوه های تو 

ای مبدا وجود !

از کثرت ظهور ، نهان شد که کیستی 

از هر چه ظاهر است ، تویی آشکارتر …..مستور نیستی نزدیک تر ز من به منی ،دور نیستی 

تو آشکاره ای …..من زین میان گمم

کور را نبیند ،این گنه آفتاب نیست 

نقص از من است ، ورنه رخت را حجاب نیست .

ای مهربان خدای !

​? امام علی (ع) :
☘ تنها کسی به نعمت های آخرت میرسد ، که در مقابل گرفتاریهای دنیا صبر و شکیبایی داشته باشد✨
?غررالحکم جلد ۶ حدیث ۱۰۷۵۲

#تولیدی

#پژوهشی

#آثار_فردی_یاد_خدا
شیخ الرئیس ابو علی سینا  در مورد خلقت انسان می فرمایند :خداوند ،مردم را از گرد آوردن سه چیز آفرید:یکی تن ،که او را (به تازی)، به آن بدن یا جسد  هم گفته می شود دیگری جان ،که به ان روح گفته می شود و سوم روان که به آن نفس گفته می شود .
همانطور که ملاحظه می شود در مقابل (روح)و(جسم)واژه (روان) قرار دارد که با آن دو فرق دارد ولی بین آنان ارتباط وجود دارد و ممکن است پلی بین آنها وجود داشته باشد و یا همان فعالیت های عالی مغز باشد که به صورت مجزا است که شیخ الرئیس ابو علی سینا آن را مطرح کرده است .
#آفات_روح_و_روان
برای روح و روان انسان دو آفت وجود دارد :1هوس2شیطان .
امام علی علیه السلام(میزان الحکمه ذیل کلمه الهوی) فرمودند :همنشین هوس ،جان و خردش بیمار است .اگر فرمانبر هوست شوی ،تو را کور و کر خواهد کرد .
هوس ها بیماریهای کشنده ای هستند که بهترین داروی آنها ، خود نگهداری است .کسانی که امیال خود را با ترک آن درمان نکنند ، پیوسته مریض می باشند آفت هوس انواع و اقسام مختلفی دارد ،آفت دوم ؛ یعنی  شیطان نیز فراوان است و باید در برابر آن هشیارانه عمل کنیم .
امام صادق علیه السلام(میزان الحکمه ،باب الشیطان عدو الانسان)
 درباره شیطان فرمودند :تعداد شیاطینی که در اطراف قلب مومن جمع می شوند ،بیش از زنبورهایی هستند که بر یک پاره گوشت جمع می شوند .
این یاد خداست که درمانگر بیماری های روانیو اخلاقی است و باعث دفع شیطان و ترک هوس می شود .
#نقش_نیایش_در_بهداشت_روح_و_روان
 برای اینکه عوامل خارجی نتوانند سلامت بدن را به هم بزنند ، وسایل دفاعی گوناگونی وجود دارد که شناخته ترین آنها گلبولهای سفید خون است .
اگر میکروبی به بدن راه یابد ،گلبولهای سفید ،نقش مدافع به خود می گیرند و بیشتر اوقات ،پیروز می شوند و خطر را دفع می کنند اما گاهی نمی توانند چنانکه باید مقاومت کنند و شکست می خورند .به نظر می رسد دو رویداد :(خواب) و (پناهجویی) در روح انسان یا قوای باطنی او با هر نامی که نامیده شود نقشی همانند گلبولهای سفید در بدن را دارند .
گاهی فرد در وضعی قرار می گیرد که خود را در معرض خطر یا حادثه بزرگ و عم انگیز می بیند ،کاملا طبیعی است که بی اختیار به قدرتی برتر از نیروی بشری توجه کند و از آن کمک بخواهد . البته وجود این میل در انسان که در هنگام خطر بروز می کند ، یکی از دلایل هستی پرودگار نیز می باشد .این پناهجویی انسان به پناهی که نمی داند کجاست و کیست ، خود آینه است و وی را از ناامیدی نجات می دهد . نماز و نیایش پناه جستن به خداست اگر این میل پناهجویی در انسان به قدر کافی ، بروز ندهد ، روح و روان شخص بر اثر آفات چنان ناتوان خواهد شد ، که قوای عقلی او به حالت تعطیلی در می آید و در صورت شدت بیشتر ،او را به خودکشی وا می دارد .
عملکرد این پناهجویی در پهنه روح و روان انسان ؛درست ؛همانند گلبولهای سفید در پیکر اوست .
جمع آوری شده توسط : شهاب الدینی 

​#تولیدی

#به_قلم_خودم
#کلامی_از_دل
در هوای حرم
تپش های قلب لرزانم بی تاب زیارت استو جوشش واژگان غربت زده عالم وجود ، بیانگر دردهای نگفته دل است .
مولای من به حریمت آمده ام و  در کنار ایوان طلا هجوم ثانیه های عالم خاک را می نگرم و هم قدم با گذر زمان راه دل را در پیش گرفته ام و مامن استجابت دعا را می طلبم .
 درآسمان لاجوردی مشهدو الرضا  ،  دست در دست کبوتران عاشق ، روحم را به پرواز در آورده ام ، دخیل چشمان منتظرم را به پنجره فولادت گره زده ام که لحظه ای  مهمان روزنه ای از امید  باشم و دل بی قرارم را در بهشت زمینی ات به گردش در آورم و لحظه ای  با یاد مادر در  رواق یاس کبود آرام بگیرم ، سر بر  دامان مادر بگذارم و از نامهربانی ها و دلتنگی های آخرالزمان با مادر مهربانی ها نجوا کنم و با یاد قبر گمشده اش قطرات شبنم وجودم را فدای غربت زهرا اش کنم .
مولای من آمده ام که عطش وجودم را در کنار سقا خانه حرمت بزدایم و در سایه سار اجابت ، نسیم دل انگیز کرامتت دلو جانم را بنوازد .
در هوای حرم ، طنین صدای  ساعت آونگدار حرم یادآور به پایان رسیدن لحظات خوش دلدادگیست و فرا رسیدن زمان فراق ، اما ای مولای من ، این فاصله ی عرضی کجا و فاصله دلی کجا  …….

به قلم :شهاب الدینی