​آسمانت ابریست؟ دلتنگ حسینی؟ گوش کن، حدیث می خواند کسی که: «قال رسول الله: إنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ حَرَارَةٌ فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ لَنْ تَبْرُدَ أَبَداً»؛ از شهادت حسین داغی در دل اهل ایمان است که هرگز سردی نگیرد[1] 

سندش گرمی اشکی است که روی گونه هایت جاریست، سندش داغی است که  در دل داری و مقتل را بهانه می کنی برای باریدن. 
این آتش دلت را گلستان می کند. دعا کرده برایت امام صادق(ع): «خدایا…آن دیدگان را که اشکهایش در راه ترحم وعاطفه بر ما جاری شده و دلهایی را که بخاطر ما نالان گشته و سوخته و آن فریادها و ناله هایی را که در راه ما بوده است، مورد رحمت قرار بده» [2] 
سرد نمی شود این آتش، مقتل  بهانه است.  
عَلَم نشانه است محرم قرار عاشقانه است.