#منتظران_موعود

#به_قلم_خودم_حرف_دل 
سلام مولای من ،یک سال دیگر هم از نبودنتان می گذرد ، این روزها که به نیمه شعبان نزدیک می شویم دلمان به یاد شماست .

 درد دوری از شما  تشدید می شود زمانی که می بینیم  جشنهای دنیایمان بوی انتظار شما را ندارد ، آقا جان سوالی در ذهن داریم که در این سالهای پی در پی پاسخش را نیافته ایم ، خودتان پاسخمان را بدهید ….

مولا جان ، شب و روز میلادتان کجا می روید که چشمانتان به شادی های آغشته به گناه ما نیفتد ؟

کجا بیابیم شما را تا عقده های گلوگیرمان را در حضور سبزتان بگشایم . 

مولای من هر سالی که می گذرد معنای زمان را بهتر درمیابیم ،مایی که چشم به این دنیا پر از هیاهو گشودیم و خود را در انتظار شما یافتیم .

آقای من نیمه شعبان ، دیگر حالو هوای کودکیمان را ندارد ، دلمان از رسیدن آن شاد نمی شود غمی که بر دل داریم و قلبی که از دوری شما به تنگ آمده .

آقا جان  چه کردیم که انتظار را برایمان خواستند؟

دل ما را دریاب که بهانه گیر دوریت شده است .

هوای شهر بهاریست و عطر دل انگیز شکوفه ها نوید بخش امیداند.

 اما در این شلوغی بازار غفلتمان …..

گوش کنید ….!!

طنین نوای : هل من ناصر ینصرنی اش را می شنوید؟؟

آری این صدای مظلومیت  فرزندزهراست.

بارها با خود گفته ایم ای کاش در کربلا بودم و امام غریبمان را یاری می کردیم .

اما نمی دانیم ، مدتهاست تنها یادگار زهرا (س)را در کربلای غربت زده آخرالزمان تنها گذاشته ایم .

 به اندازه همه سالهای نبودنش که نه ، بلکه به اندازه همه سالهای نبودنمان حرف داریم ،حرف هایی که در عملمان  با فرزند زهرا (س)گفته ایم …..

اما زمزمه این روزهای همه ما این است…..

مولای صبورمان ، چه می شود که این نیمه شعبان آغازگر حضور سبزتان باشد ….

اللهم عجل لولیک الفرج .
✍ به قلم: شهاب الدینی