#تولیدی
#به_قلم_خودم

سالهاست که مهمان ناخوانده زمین شده ام ، ماندنم همیشگی نیست ، اما دلم بهانه رهایی در  آسمان را می طلبد ، تقدیر الهی زیستنم را با روزگار آخرالزمان گره زده است ، در راه بندگی سرگشته ام و به دنبال توشه ای از نورم که مرا به سمت سعادت هدایت کند و راه آسمان را نشانم دهد .
بار پروردگارا !!
دفتر زندگانی را گشوده ام که شاید نشانی از راه حقیقی بندگی ات بیابم ، چراغ های هدایت گر عالم خاک  در گوشم  گلواژه صبر را زمزمه می کنند و مرا به صبر دعوت می کنند .
  اما خدای خوب من ، دل کوچکم چگونه درک کند معنای حقیقی این واژه را .
تو که با توان من آشنایی و از حال پریشانم با خبری ،تو که می دانی جسم نحیفم توان تحمل رنج جدایی را ندارد چگونه در فراغ و دلتنگی از آسمانت تاب بیاورد ؟؟
معبود من …..
مدتیست که دست نیازم را به سوی درگاهت بلند کرده ام ، حال مرا به بهترین حالها تغییر ده که بجز ذکرت بر زبانم چیز دیگری جاری نباشد.

✏به قلم :شهاب الدینی