​#تولیدی

#به_قلم_خودم

دهه کرامت است و حس غریب درونی ام بهانه ای شد که در لحظات فراغ صاحب الزمان (عج)   برای لحظه ای تامل ، زندگانی مولای کریمم را جستجو کنم و در سایه سار کریمانه اش  گام بردارم ،  سبدی از نور برچینم و آموزه های هدایتش را سرلوحه راهم قرار دهم .

 امامی که ضامن حیات تشیع بوده است و 35 سال دوره امامتش را فرازو نشیب های روزگار در بر گرفت ، عظمت جایگاهش متجلی شد هنگامی که   بدترین کردارها مردم زمانه  را با بهترین رفتارها پاسخ داد چرا که سیره اخلاقی مولا کاشف ذات حقیقی اوست ، رفتار عالمانه و همراه با عطوفتش  آراسته به گوهر مهربانیست ، نشانه  روح بلند بندگی و ارثیه محمدی اوست مناظره های علمی اش  همچو چشمه ای جوشان سرچشمه علم عالمیان شده است   .

هدایت را باید در سیره زهرایی اش جست چرا که اسوه کامل عبودیت است و  تجلی حقیقی بندگی….

تلاوت قرآن شبانگاهی اش مملو از اسرار الهی و لحظه لحظه حیاتش یادآور درس های حقیقی بندگی است .

امامی که  گنجینه حلم خداست و هر یک از القابش تفسیرگر اخلاق کریمانه اوست .

سالهاست که مامن بارگاهش همچو خورشیدی تابان در سرزمینم می درخشد و برکات وجودی اش مردم سرزمینم را سیراب از لطف و کرم کرده است .

ایرانیان با سیره رضوی او آشنایند و در اوج غصه های زمینیشان دست به دامان آستان رئوفش می شوند و گره های  زندگانیشان را به دستان بخشنده فرزند زهرا می سپارند و غمهای دل را در حرمش می زدایند با این امید که لحظه های تلخ جان سپردن ، امام رئوفشان دستگیرشان باشد    .

به قلم :شهاب الدینی