#تولیدی

#به_قلم_خودم

 دختران مهتاب

آسمان رویاهای معصومانه ام ستاره باران است و  انبوه واژگان زیبا به پا خواسته که یادآور  حس شیرین دخترانه ام باشند اما آشفتگی های زمانه دل کوچکم را بدرد آورده و  حالو هوای دلم  بی قرار است و تکیه گاه مردانه پدر خوبی ها را میطلبد .

 سقف آرزوهایم در دستان نوازشگرش  خلاصه می شود و طنین دل انگیز صدایش آرام بخش تپش های قلب بی قرارم شده است  .

چه روزهایی که خوشبختی حقیقی  را در مامن گرم آغوش مادر مهربانم یافتم و آرزوهای کودکانه ام را به مهر مادری اش  گره زدم به امید روزی که من هم رهرو راهش باشمو گوهر نهفته وجودم را نمایان کنم .

اما  امروز که اینچنین قد کشیده ام ، برگ های زرین روزگار  مرا به سوی مسیرهای سرسبز  سرنوشت فرا می خوانند .

 دلنگرانم که چگونه باید دلبرید از دنیای پراز هیاهوی دخترانه و دفتر خاطرات کودکانه اش را بست ؟

چگونه باید شیطنت های شیرین دخترانه  را رها کردو  راهی مسیر عاشقانه از خود گذشتگی  شد ؟
اما گلواژگان مادرانه وجودم  زمزمه های امید را در گوشم نجوا می کنند که باید گوهرهای محبت وجودیم را به پای همسفری تازه فدا کنم و به سمت سرنوشت حقیق ام راهی شوم ….

 به قلم :شهاب الدینی