#به_قلم_خودم

سرداران بی نشان، شهرت را در غربتتان یافتم  که چه زیبا به  سوی محراب قبله عشق رهسپار شده اید  و اینک  من از پس پنجره های دلتنگی از  حال دل غریبم برایتان  می نویسم .

 شهدای راه حق ، بغض های شکسته ام راه اشک را برایم بسته اند چرا که روح آسمانیم در اسارت دنیای خاکی در بند زمانه است.

 نهایت آرزو های خاکیم مرا زمین گیر کرده ، اما دل خسته ام امیدوارست چرا که پرتوی مهرتان کوچه پس کوچه های فراموشیمان را در بر گرفته و آسمان شهرمان از حضور مهاجران غریب سرشار است .

 در اعماق دلم در جستجوی عشق به شهادتم .

ای عاشقان پرپر شده دریای سرب های سرد ، دخیل آرزوهایم را به مزار نورانیتان گره زده ام و در جستجوی هویزه و طلائیه ام …..

سرگردانم بین دوراهی مرگ و شهادت .

ای جویندگان راه حق  روسیاهم در محضرتان ، دستهای در بندم را به قلب های آسمانیتان سپرده ام و ترسم آنروز که شهید راه حق نباشم و به رسم زمانه مان ، بی کس بمیرم .

 ای کاش دروازه شهادت بروی دستانم گشوده شود و پرنده روحم  را به آسمان رهایی بسپارم و لبیک گویان به سوی حق روانه شوم و من هم به گردان عاشقان پرپر بپیوندم…..