#تولیدی
#به_قلم_خودم
در هوای توام یا منان ، ساعات زمینیمان  رنگو بوی بخشش گرفته اند ، صدای ملائک به گوش می رسد و دل تنگم از این فاصله ها و قلب مضطرم
مامن سجاده ام را می طلبد .
ای مهربان خدای من ، آنقدر آشوبم که تنها در هوای تو آرام می گیرم .
یا رحمان ، با کوله بار گناهم به سمت تو آمده ام که دل لرزانو غرق در شرمندگی ام را با نسیم گذشتت بنوازی .
ای معبود من اشکهایم آنقدر بی قرارند که از گلوگاه بغض های نشکسته راه رهایشان را می جویند .
با نفسهای بریده ام که آغشته به نافرمانی توست به سویت آمده ام که لوح نفسم را با نور رحمتت صیقل دهی و مرا روانه عالم افلاکی بندگی ات کنی .
ای خالق جان های خسته ، کویر خشکیده نفسم را به قطرات شبنم توبه سپرده ام که جوانه های امید را در ان برویانی .
شرمسارم از همه لحظاتی که عاری از بندگی ات بود و  با تمام حقارتم در برابر عظمت تو قد بلند کردم ….
از  وسعت رحمتت بی خبرم که اینگونه با تو نجوا می کنم .
 خدای من ، عاشق حقیقی تویی که لحظه ای مرا به حال خودم رها نمی کنی ، بجز تو فریادرسی در برم نیست.
 تنها خالق من تویی ای سرچشمه هیبت و کرامت ،تو را سوگند به نامهای مبارکت قلب تاریکم را با نور مهربانی ات منور کن و از کردارم در گذر .
من آن بنده پریشان و مضطر ، که در برابر عزتت خوار و هراسانم .
ای فریادرس درماندگان …
دست من گیر که در هوای تو و  رو به درگهت بلند است …..
✏به قلم:شهاب الدینی