#به_قلم_خودم

??حقیقت حسن خدایی??

ای آیه های جمال الهی ،قدم بر چشمهای خاکی زمینیمان نهاده ای ،توی آن ستاره دنباله دار ولایت  ….

مولاجان یا ابا محمد ….

بوی یاس از سمت مدینه می وزد و ولادتتان همچو شکفتن بهاریست در زمستان خاکیمان…..

گل سوسن دلربای زهرا ،توی آن گلستان طاها ….

شمیم گل سوسن تویی،نور دیده محمد تویی….
توی آن گوهر حسن زهرا،شکوفه باغ طاها…

یار حق ،دلدار جانان تویی ،جلوگاه حسن یزدان تویی….

نور دیده هادی تویی،مردی از تبار حیدر تویی….

چشمه جوشان عرفان تویی ،ارمغان ولایت تویی…

آفتاب رویت یا حسن ….

میلاد نورت یا حسن …..

نوریست بر دلمان یا حسن ….

 جلوه گه دیدگان منتظران ،ای آیینه جمال الهی ….

فرخنده میلادت مبارک ….

#به-قلم- خودم#

تجلی عطر دل آرای خدا ….

سلام بر تو ای باقی نهاده ی خدا در زمین ….

سلام بر تو ای پیشاپیش داشته ی آرزو شده …..

نور افشانند آسمانها از تجلی، عطر دل آرای خدا …

شوری بپاست در دلمان،  ای قائم …

عید ولایتتان تبسم ماست ،ای قائم ….

ذکر یابن الحسن تکلم ماست ،ای قائم …. 

آیه آیه وجودتان بر لبمان ،ای قائم ….

 ندای جبرئیل می آیدو میشنویم  ….. 

چه زیبا  نویدیست برای دلمان ،می شنویم   …

می خواند ما را  سوی مسیرنورافشان امید تجلی تو  ….

 ای فرزند چراغهای تابان ….

ای فرزند ستارگان فروزان ….

شیعیان مسرورندو ملائک در ذکر ….

نور امید در دلمان ،تبسم شعف بر لبمان …..

وعده حق در نظرمان …

پیک مسیحایی زهرا ….

گلواژه های محمدیست بر دلمان …

 باید شروع شود، الفبای مهدویتت در دلمان….

ای ذوالفقار حیدر …..

 تو را داشته ایم پیش از آنکه در آرزویت باشیم  ….

امامت زمان در تو معنا میشود …..

راه حق در تو پیدا می شود ……

می طلبد سرنوشت ها، رخصت از قلب نورانیتان…..

منجی آخرالزمان ….

عالی ترین شاخص حیات در شما معنا میشود….

 آنگاه که گامهای بلوریتان  همچو قطرات شبنم بر دل خشکیده منتظران زمان می ریزدو به سبزه زار امید مبدلشان می کند  …

ماییم مردم آخرالزمان ……

بر خود می بالیم از حضورتان….

امامت شما افتخاریست بر دلمان  …..

#-نامه ای - به دخترم
دخترکم نوگل مادر چه زود قدکشیدی دربرابر دیدگانم وقتی به تو مینگرم که همچون گلی زیبا و ظریف هستی که توان تحمل هر سختی و دردی را نداری و امانت از سوی پروردگاری دلو جانم به لرزه می افتد …
مولایمان امیرالمومنین علیه السلام چه زیبا توصیف میکنند وجودت را :
المرءت ریحانه ……
ریحانه من امروز که روز توست ، برایت حرفهایی دارم که بر گرفته از دلنگرانی های مادرانه ام هست …..
امروز که اینچنین رشد کرده ای و در مسیر زندگانی قدم نهاده ای ،وجود خود را دریاب که خالقت تورا چه زیبا خلق کرده مروارید وجود تو گرانبهاست ،در مسیرت میبینم راهزنانی را که کمین کرده اند که در فرصتی این گنجینه گانبهای پاکی را از تو بربایند ، دخترکم هر دیده ای لیاقت نگریستن به گنجینه زیبایی تو را ندارد آن را در صندقچه ای پاکی زهرایی قرار ده که محفوظ بماند ،روزی که برای اولین بار چادر سر کردی از تمام وجودم به داشتن تو افتخار کردم و روزنه ای از امید در دلم ایجاد شد که در برابر مادر پاکی ها فاطمه زهرا سلام الله علیه شرمگید نخواهم بود .
دخترکم پاکی و عفاف ارثیه ماست که مادرمان فاطمه سلام الله علیه در دستانمان قرار داده به خودت به وجود پاک و زیبایت ببال که امانت دار مادر شده ای …….

#به_قلم_خودم

?فیروزی وجود من….. ?
امروز که در کوچه های قدیمی ات قدم نهادم 27 بهار از همراهی با تو می گذرد ،خشت خشت دیوارهای کاهگلی خانه هایت برایم یادآور خاطرات کودکیست……
هیاهوی دنیای کودکی و روزگار پرُ رونق گذشته ات ،چه شدکه مردم تو را رها کردند ؟
جویبار زندگی در تو خشکید و درختان استوارت رو به نابودی رفتند…..
چه شدند آن کودکان ساده دلِ بلندپروازت ؟
چطور دلت آمد آنان را به دستان سرد روزگار بسپاری و بدرقه شان کنی ؟
آبادی ات را فدای پیشرفتشان کردی……
دیگر صدای آن کودکان پراز هیاهو را نمی شنوم.
ولی همچنان میبینم چهره ی در هم شکسته یاران کهنسال دیرینه ات را که تنهایت نگذاشتند و در کوچه های قدیمی ات قدم می نهندو صدای پای خاطراتت را مرور می کنند،از بودن با تو لذت میبرند.

آسمان آبی ات ،پرندگان آوازه خوانت و سکوت پُر از معنایت در خاطرم زنده است….
فیروزه وجود من برایم بگو از تنهایی ات…..

#به_قلم_خودم

*آفتاب مهربانی *

به رسم رفاقت قلمم را به سوی امواج مهربانی ات به حرکت در آورده ام …..

آری برای تو مینویسم از حکایت رفاقتمان …..

ای نعمت دنیای خاکی من ،از میان واژه های زلال به رسم مهربانی،  ((دوستی)) را برگزیده ام ….

با تو همسفر شده ام در این گذرگاه خاکی و حس زیبای مهربانی را تجربه کرده ام …..

در این زمستان سرد انتظار آغوش پر از مهرت را برای من گشوده ای و دستان سردم را به  پنجه طلایی خورشید دوستی سپرده ای و در آسمان آبی بی کران مهربانی ها به پرواز در آورده ای ….

ای سنگ صبور روزهای دلتنگی ام ،حس خشبختی را در کنار تو لمس کرده ام ……

گاهی که دلگیر میشوم از حکایت زندگانی ،ناخودآگاه دلم بهانه دستان تو را می گیرد ….

با نفست ،واژگان سراسر مهر را بر قلب خاکی ام روانه کرده ای …..

ای بهشت زمینی من ،دوست داشتن تو زیباست….

گل همیشه بهارم ،رویای دلنشین با تو بودن نعمیست الهی ….

امواج مهربانیت همچو چراغیست در این مسیر….

توی آن دوست حقیقی که مرا از این غمکده خاکی  انتظار می رهانیو پرنده ی روح افلاکیم  را در آسمان امید به پرواز در می آوری ….

از پروردگار همه هستی ،برایت دنیایی سرشار  از برکت و نعمت خواهانم ….

با من بمان در این گذرگاه زمانه …..

در هوای تو بی قرارم ،ای بهار باور من ….

با تو تنها ….

با تو هستم…..