#تولیدی

#به_قلم_خودم

گذرگاه سرنوشت 

ثانیه های سرنوشت به تپش افتاده اند و قلب لرزانم را مهمان آرامشی دل انگیز کرده اند .

صدایش را می شنوم ، آری طنین  ندایش در گوشم نجوا می کند : که ای فرزند آدم ، لحظه ای گوش بسپار به نصیحتم ، قدردان گوهر جوانی ات باش و  بدان فرصت ها در گذرند ، چه اندوخته ای ؟؟

همسفرت کیست  ؟؟

با خود لحظه ای خلوت کردم اما پاسخی نیافتم ….

منو حجوم ثانیه ها ……

 مدتیست سرگردانم  ،نمی دانم چه شد که غافل بودم ، اندوخته ام ناچیز استو راهم طولانی ……

 آری حق با اوست برای رسیدن به  سعادتو خوشبختی باید بپا خیزم و تلاشم را مضاعف کنم  ، راه زندگی طولانیست و باید به دنبال همراهی هم دل باشم .

همراهی دلسوز که در مسیر سنگلاخ زندگی ام تکیه گاه تنهایی ام باشد و  درکنارش لحظه ای آرام گیرم .
در این هوای دلگیر زمین چشم دل را گشوده ام و خود را در هوای عاشقی رها کرده ام باشد که سپیده دم کویر خشکیده قلبم روزنه های امید را به رویم بگشایند  .

آموزه های دینم  توکل را به من آموخته اند که در سایه سارش در جستجوی بهترین های سرنوشت باشم و بهترین مقدرات را از تنها خالق عالم بخواهم .

قدم هایم رابه سویش برمی دارم و می دانم او نیز همراهی ام خواهد کرد .

آری  توکل کرده ام ، می دانم  خدا هم در یاد منست و در راه زندگانی لحظه ای مرا به حال خود رها نخواهد کرد ، دفتر  سرنوشتم را به او سپرده ام که بهترین ها را برایم مقدر کند .

به قلم :شهاب الدینی