#به_قلم_خودم

برایم بگو از حالت ای جابر ،چه شده که اینگونه بی قراری ؟

چشمهایت را بسته ای وبا دل غمبارت اینگونه به راه افتاده ای،مگر حسین زهرابا دلت چه کرده که اینگونه از دنیا بریده ای و راه دلت را در پیش گرفته ای ؟

ستونهای مسیر را با عشق حسین می پیمایی و لحظه ای خستگی تورا از ادامه راه باز نداشته  و همچون دل بی تاب زینب با امید رسیدن به کوی برادر ،دلشکسته قدم برداشته ای ….

ای زائر حسین ….

اینک ،جابر زمان مهدی زهرا شده ای

عشق حسین در دلت و به سوی مهدی دوران رهسپاری ….

قدر دان این حالت باش ،ای جابر زمان  ….

مولاجان….

سالهاست که غمزده ام ….

حال دلم را نمی دانند زائرانت….

بر دل زیارت نرفته ها غمیست حسین جان  .

آقای من، سید شهدا ….

اربعینت یاد آور  غم نبودن است!!!!

غم نبودن امام زمانم ،یاد آور غمهای دل مهدی دوران ….

حسین جان جابرهای  زمانم ،دلشکسته با زبانهای در ذکر و چشمهای گریان به سوی حرمت قدم های خسته شان را دنبال کرده اند و راه دل را در پیش گرفته اند…. 

در جستجوی امامشان در تلاشند .

در مسیر انتظار صاحبشان جابر گونه گذشته اند و چشم دل را گشوده اند ….

چطور دلت می آید زائرانت را دست خالی باز گردانی ….

مولاجان زندگی دنیا ایم رو به پایانست ،جابر زمانت نیستم اما همچو  زینب بی تابم، دل بریده ام از دوران ،خسته ام از جمعه های بدون شما ،نظری کن مولا جان ……

دل شکسته جابرانت را دریاب مهدی جان  ….

#به_قلم_خودم

غریبانه عاشقت شده ام 

الله تویی و زدلم آگاه تویی 

                   درمانده منم دلیل هر راه تویی

در خلوتگه تنهایی ام ،دستهای خالی و دل غرق در آرزویم را به سوی درگهت روانه کرده ام ، غریبانه عاشقت شده ام یا رحمان ….

لحظه های زندگانی ام عریانند از بندگی ات ….

ای همه ی قرار من ، در لحظات فراق به سویت آمده ام ….

و با حال پریشان از گناه و دل شکسته ام زبان به ذکرت گشوده ام…..

ای خدایی که زود از بندگانت خشنود می شوی ،بیامرز آن بنده ای را که جز دعا سرمایه ای ندارد….

معبود من زمزمه های عاشقی بر زبانم جاریست به درگهت روی آورده ام ….

سرمایه ای جز امید در کفم نیست و چشم های دنیایی ام را به روی حکمت های  آسمانی ات بسته ام .

از وسعت رحمتت بی خبرم که اینگونه با تو راز دل می گویم …

پروردگارا …..!!

رزقی که پراکندی بیانگر رحمت توست ….

در این روزهای متلاطم زندگانی ام همواره نظر لطفت را از قلب لرزانم بر ندار ….

لحظات دنیایی ام را به حکمت آسمانی ات سپرده ام .

چشمهای اشکبارم را از درگهت ناامید برنگردان که اینگونه غریبانه عاشقت شده ام .

​#به_قلم_خودم

? چشمان انتظار صبح امید ? 

سلام مولای من .

آقا جان عصر جمعه هم به پایان رسید چطور به این دیدگانم بگویم که این جمعه پایانگر دوریتان نبود ،مولای من شما که غصه های  دل بچه شیعه ها رو میدانید ،مهدی جان  شما صبورید ولی  می دانید  که دل ما تاب ندارد دوریتان روز به روز سخت تر شده  شرمنده ایم آقای من …..

این دل برای دیدارتان پر می زند اما قدمی در راهتان بر نمی دارم

شرمگینم از کردارم چه کرده ام برای آمدنتان ؟

مولای من می دانم رو سیاهم ،می دانم غصه مرا می خورید.

اما گاهی  فراموشم میشود که شما را دارم تکیه گاه مهربانی که بودنش آرام دلهاست.

گله دارم از حرفهای نامهربان این مردم….

حرفهایی که مرا از امید به دیدار شما غافل کرده حتی در این سختی هم به تکاپو نیفتادم که رونده راهتان باشم کمی بسویتان حرکت کنم و  شما را به کلبه ویرانه این دل دعوت کنم ، آقا جان در این لحظات پر از دلتنگی بیایید ….

بیایید و قدم های پر نورتان را بر چشم های منتظرم بگزارید ،چشم های من دگر تاب این انتظار سرد را ندارد……

​#به_قلم_خودم

به رسم عاشقی در غم شهادتت ،قلم به دست گرفته ام ،مادر جان ……
مهاجر غریب من چگونه ترسیم کنم غم غربتت را ؟؟؟
زهرای شکیبم چه بگویم؟
 دل بی تابم بهانه مادر را دارد …..
به کجا روانه اش کنم که بر مزار گمشه ات ناله سر دهد …
فدای غربتت شوم مادر که اینگونه غریبانه می رویی…
یاس کبود حیدر کرار ،غم شهادتت دل آسمان را به درد آورده ….
غبار غم دوری تو ای حبیبه حق،چهره علی را در هم شکسته …
ریحانه نبی چه شده که اینگونه برای رفتن عجله داری …
کمی آهسته تر مادر جوانم  ….
دل کودکان علی توان دلبریدن از تلالو محمدی را ندارد …
بهار حیدری ،توی زهرا جان …..
قامت خمیده ات غم زمستان دوری ات را به خانه حیدری آورده ….
دلهای غمدیده مان در سوگ فاطمی ندبه دلتنگی را سرداده …..
در آرزوی تربتت دلمان را روانه مدینه کرده ایم …

ای ترنم مهربانی، زهرای من …
 نظر مادرانه ات را از دل شکسته مان بر ندار ……
دستان سرد غربت زده مان به چادر خاکی شماست، مادرجان …..

​حکایت بی حرمتی ها بپاست ….

شکیب من زهرا جان ،چادر نورانیتان را برایمان به ارث گذاشته اید و ما فرزندان آخر الزمان، اینک چه کرده ایم ؟؟؟
فاطمیه است و نمی دانیم برای دل داغدار حیدرو فرزندانتان بباریم و یا از رفتار شرم آور بانوان سرزمینمان ناله سر دهیم .
مادر جان  شرمگینم که همچون کوفیان بی وفا فرزندت مهدی  را تنها گذاشته ایم و در مقابل چشمان اشکبارش ایستاده ایم ….
آری ما لایق ارثیه مادرانه پراز مهرت نبوده ایم….
 ما ایستاده ایم و از روی بی وفایمان به  حجاب اجباری (( نه)) می گوییم، سرهای برهنه مان را در برابر چشمان شما به نمایش گذاشته ایم ….
 ما دختران آخرو زمانیم ، در سرمان تفکرات روشنفکرانه داریم ….
یاری مولایمان که نه…..
حرمت مادر را هم به فراموشی سپرده ایم …..
در  روزهای فراغ حیدر کرار …..
در آتش لانه پاک پرستوها ….
در روزهای خنده گرگو هیاهو ها ….
بپا خیزید ای دختران آفتاب ….
فاطمیه پیام آور مهر مادریست ….
مادری که سالیان دور ما را فرزندان خود خطاب کرده …..
با شمایم ای دختران آفتاب ،فرزندان زهرا ….
 بیاییم دستانمان را به چادر خاکی مادر بسپاریم و  لبیک گویان به سوی یادگارش مهدی دوران روانه شویم …..
مولایمان سالهاست که چشم انتظار بازگشت من و شماست …..
در این فاطمیه بپا خیزیم و به سوی مولایمان روانه شویم ….
با چشم اشکبارمان با مادر راز دل بگویم ….
که مادر جان یا فاطمه ….
شفاعتمان کن در روز جدایی ها ….
ببخش بی مهریمان را که وصیتت را به فراموشی سپرده ایم ……
در روزهای فراموشی دستان  لرزان دخترانت را بگیر و از غمکده انتظار به سوی حق ببر …..